روایت دکتر شاهین آخوندزاده از پژوهش در ایران بعد از جنگ و امروز

 دکتر شاهین آخوندزاده، معاون پژوهشی دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران با حضور در یک برنامه «لایو اینستاگرامی» از صفر تا صد پژوهش روایت کرد.

در ادامه سلسله برنامه های لایو اینستاگرامی «مدوتاک» که به همت سازمان دانشجویان جهاد دانشگاهی علوم پزشکی تهران برگزار می‌شود، دکتر شاهین آخوندزاده به بیان اهمیت پژوهش در دوران دانشجویی پرداخت.

آخوندزاده ضمن خوشامدگویی به دانشجویان جدیدالورود دانشگاه، به مقایسه جایگاه پژوهش در ایران امروز با دوران پس از جنگ تحمیلی پرداخت. او گفت:  من بعد از انقلاب فرهنگی وارد دانشگاه شدم. بعد از جنگ تحمیلی تعداد مقالات ایرانی در ISI از رشته‌های پزشکی و غیرپزشکی کل کشور ۱۶۵ مقاله بود که عدد ناچیزی است اما از همین تعداد، حدود ۴۷ مقاله توسط سه استاد دانشگاه علوم پزشکی تهران منتشر می‌شد.

این استاد دانشگاه علوم پزشکی تهران که در ۲۲ سالگی برای تحصیل عازم انگلستان شد به بیان تجربیات خود در زمینه پژوهش پرداخت و گفت: پس از پایان تحصیل به کشور بازگشتم و به عنوان عضو هیات علمی دانشگاه و معاون پژوهشی بیمارستان آغاز به کار کردم. آن زمان اینترنت وجود نداشت و برای دسترسی به یافته های علمی نیاز به منابع چاپی داشتیم. آن زمان رئیس کتابخانه بیمارستان روزبه نیز بودم و یادم خاطرم هست که جدیدترین مجلات علمی که داشتیم متعلق به سه سال قبل بود. در واقع سه سال از دانش روز جهان عقب بودیم.

او ادامه داد: بسیاری از پایان‌نامه‌های دانشگاه علوم پزشکی تهران به عنوان دانشگاه مادر در رشته های پزشکی گردآوری بود. اما اگر آن زمان کل کشور ۱۶۵ مقاله ISI داشت، امروز دکتر صاحبکار از دانشگاه علوم پزشکی مشهد به تنهایی این تعداد مقاله را در طول یکسال منتشر می‌کند.

در پژوهش جهش نداریم

استاد دانشگاه علوم پزشکی تهران، به توصیه‌هایی برای دانشجویان پرداخت و گفت: پژوهش در دوره تحصیل یک امتیاز و مزیت است اما قرار نیست در این دوره محقق شوید، بلکه قرار است یک پزشک و داروساز باسواد تربیت شوید. درس خواندن اصل و اولویت و پژوهش فرع است. اما در دوره دستیاری که حوزه تحقیقاتی خواهید داشت بر روی یک موضوع خاص تمرکز کنید.

او ضمن توصیه‌هایی برای دانشجویان گفت: پژوهش آهسته و پیوسته انجام می‌شود. در پژوهش جهش نداریم، کسی نمی‌تواند مسیری که اساتید بزرگ در طول ۴۵ سال طی کرده اند را در پنج سال بپیماید. همچنین پژوهشگر باید متواضع باشد؛ فرد در پژوهش آنقدر شکست می‌خورد که به فردی متواضع و صبور تبدیل می‌شود.

آخوندزاده ادامه داد: تصور اشتباهی در ایران وجود دارد که فرد باید در سال تعداد بالایی مقاله چاپ کند، در صورتی که اصلا اینگونه نیست. هدف غایی پژوهش هیچ‌گاه مقاله نیست. گاهی اوقات پژوهش می‌کهنیم اما خروجی‌اش مقاله نمی‌شود. در دنیا کسی به تعداد بالای مقالات جایزه نمی‌دهد بلکه این مقالات خوب و باکیفیت هستند که جایزه دارند.

او در پایان ضمن توصیه دانشجویان به کار تیمی در پژوهش، گفت: به جای جوانانی که تعدادی مقاله منتشر کرده‌اند، اساتید بزرگ را سرلوحه کار خود کنید و در پژوهش صبر و استمرار به خرج دهید.

این استاد تمام دانشگاه، در سن ۱۶ سالگی وارد دانشگاه علوم پزشکی تهران شد و تحصیل در رشته داروسازی را آعاز کرد. او پس از دریافت مدرک داروسازی خود در سن ۲۲ سالگی عازم انگلستان برای تحصیل در رشته نوروساینس شد. آخوندزاده اولین دانشجوی خارجی بود که توانست در مدت دو سال، مدرک PhD خود را دریافت کند.

آخوندزاده همچنین در سال ۹۵ به عنوان نخستین محقق رشته روانپزشکی در ایران و خاورمیانه وارد فهرست دانشمندان یک درصد برتر شد.

گفتنی است برنامه‌های مدوتاک از صفحه اینستاگرامی جوانه به کاربری javanehjahad برگزار می‌شود.