برگزاری جشن میلاد حضرت علی(ع)

به گزارش روابط عمومی سازمان جهاد دانشگاهی علوم‌پزشکی تهران، دکتر مسعود حبیبی، رئیس سازمان جهاد دانشگاهی علوم‌پزشکی تهران در جشن میلاد حضرت علی (ع) که عصر سه‌شنبه، ۳ بهمن ماه به همت روابط عمومی این سازمان برگزار شد؛ اظهار کرد: خانواده، همسر و فرزندان به عنوان بزرگ‌ترین مولفه‌های زندگی هر فردی به حساب می‌آید؛ اگر انسان‌ها به تکریم خانواده خود توجه کنند موجب اعتلای جامعه نیز می‌شوند.
وی با بیان اینکه آثار و نوشته عرفانی متعددی از شهید چمران به یادگار باقیمانده است، گفت: ایشان یک انسان والا و ارزشمند بود که حضرت امام از ایشان بعنوان عارف کامل یاد کردن و امیدواریم که بتوانیم که این انسان کامل را سرلوحه و الگو خود قرار دهیم.
رئیس سازمان جهاد دانشگاهی علوم‌پزشکی تهران در ادامه این مراسم، بخشی از دلنوشته شهید مصطفی چمراه را خواند. در این دلنوشته آمده است:
« خدایا در دنیای انسان‌ها ، آدمی بزرگتر و کامل‌تر و بهتر از علی نمی‌شناسم ولی حتی او را در مبارزات حیات پیروزی نبخشیدی و حکومت عدل و دادش را زیر تازیانه های ظلم و ستم و فساد معاویه خرد کردی و اجازه ندادی که نهال عدل و آزادی و انسانیت بشکفد و حکومت حق لااقل به دست علی بر ظلمت کفر، جهل و ظلم پیروز گردد … هیهات !
من چه می گویم؟ چه انتظار بی‌جایی دارم؟ چه آرزوهای شگفت چه ادعاهای عجیبی!
مگر محمد (ص) پیروز شد ؟ با آن رسالت خدایی ، با آن همه فداکاری‌ها و بعد از آن همه مبارزات سخت و پیروزی‌های خیره کننده ، بالاخره به کجا رسید ، مگر نه این که قلدران و ستمگران آمدند و به نام محمد حکومت‍‌های ظالمانه نظیر قیصر و کسری به پا کردند و بهترین و ارزنده ترین نمونه های مکتب محمد (ص) را به خاک و خون کشیدند ؟
حسین ، سرور شهیدان ، بهترین میوه باغ رسالت و امامت اینچنین ظالمانه به خاک و خون غلطید زیرا شخصیت پاک و انسانی او برای نظام جبار و فاسد و ظالم یزید غیر قابل هضم بود .
در طول تاریخ دراز و پردرد شیعه مدام شاهد قربانی شدن بهترین میوه های تکامل و ارزنده ترین آزادمردان اجتماع بوده‌ایم .
و امروز نیز صحنه پرشوری از نبرد حق و باطل در مقابل ما قرار دارد ، که قهرمانان حق و عدالت در این معرکه خونین فداکاری‌ها می‌کنند و افتخارات بزرگی کسب می‌نمایند …
اما می‌توان انتظار داشت که ما پیروز شویم و همای پیروزی بر ما سایه بیفکند ، و دیو ظلم و کفر به زانو درآید ، و عدل و عدالت بر اجتماع دامن بگسترد و پرچم پرافتخار علی که با خون پاک حسین رنگین شده است بر فراز تاریخ به اهتزاز درآید ؟ هیهات!
من چنین امیدی ندارم چرا که تاریخ و فلسفه جز این نشان می‌دهد که ما به پیش می تازیم تا عروس شهادت را در آغوش بگیریم نه به امید آن که فقط پیروز شویم. ما مبارزه می‌کنیم تا در قربانگاه عشق عالی‌ترین تجلی فداکاری و پرستش را عملاً نشان دهیم و تکامل یابیم نه آن که دستاوردهای مادی حیات ما را فریفته باشد .
ما به سوی خدا می‌رویم تا از همه فرآورده های مادی عالم بی نیاز گردیم نه آن که خدا را وسیله رسیدن به مصالح شخصی خود کنیم.
بنابراین در کشمکش زندگی ، به سوی پیروزی چشم ندوخته ام ، و به هیچ چیز و هیچ کس امیدی نداشته ام و هیچ گاه سعی نکرده ام که پاکی و نظافت قلبی خود را فدای پیروزی و نجات کنم .
منی که از همه چیز گذشته‌ام و حتی امید خود را از پیروزی قطع کرده‌ام دیگر دلیلی ندارد که در برابر نظام ها و قدرت‌ها و فشارها و تهدیدها و تطمیع ها به زانو درآیم ، من از همه چیز آزاد شده ام و پاکی و خلوص خود را به هیچ چیز حتی به نجات و پیروزی نمی‌فروشم.
خدایا تو مرا در امتحانات زیادی پیروز کرده‌ای و فقط موفقیت‌های بزرگی بخشیده‌ای و امتیازات کثیری به من داده‌ای اما من به یاد دارم که پیش از امتحان در ترس و وحشت بوده‌ام حتی در امتحاناتی که راستی و برتر بوده‌ام و بدون شک بر دیگران امتحانات زیادی داشته‌ام اما در آن امتحانات هم از ترس و وحشت خالی نبدوه‌ام و ترس از لغزش و وحشت از خطا کو قضا و قدر.
حتی به یاد دارم در مواردی که برتی من حتمی و قطعی بود و انتظار پیروزی‌های درخشانی داشتم در همان حال بیشتر می‌شد زیرا که یک لحظه غفلت من موجب سقوط از امتیازات فکری می‌شد و سخت ناراحت‌کننده و کشنده و برای من غیرقابل تحمل بود. این ترس و وحشت پیروزی بعد را مطبوع می‌کرد.
در معرکه زندگی به امتحانات زیادی برخورد کرده‌ام که از ترس فارغ نبود و در اکثر آن پیروزی‌های درخشانی کسب کرده‌ام و به نظر من سخت‌تریسن امتحان من دوره ۲ ساله جنگ و بزرگترین پیروزی من، پایداری و ثبوت من در راه حق و تحمل همه رنج‌ها، شکنجه‌ها و خطرها و پیروز شدن بر همه موانع ، فساد، کفر و جهل بود.